سیب

تو به من خندیدی
و نمی دانستی
من به چه دلهره از باغچه ی همسایه
سیب را دزدیدم!
باغبان از پی من تند دوید
سیب را دست تو دید
غضب آلوده به من کرد نگاه
سیب دندان زده از دست تو افتاد به خاک
و تو رفتی و هنوز
سالهاست که در گوش من
                                      آرام
                                             آرام
خش خش گاه تو تکرار کنان 
                            می دهد آزارم
و من اندیشه کنان غرق این پندارم
که چرا...؟
               خانه ی کوچک ما 
                                   سیب نداشت